soulbirdmate...may ganun ba?

When you love someone set them free and when they come back then be happy… tsk! Lekat namang kasabihan, hindi totoo yan…lalo na sa point of view ng Love Birds ko L  Last Sunday, masaya pa silang nag bubble bath, I even let them breathe fresh air with Mr. Sunshine and natulog pa kami ng mahimbing. Kinaumagahan, Monday, nadatnan ko pa sila sa cage nila pero nung  ipapasok ko na sila sa loob ng bahay kase aalis na ako to go to office nawawala na si Van!

Nag-iisa na lang si Zig.  Nalungkot din ako.

Natakot akong mamatay sa lungkot si Zig kaya kanina sinama ko sya sa pet shop para hanapan sya ng bagong partner. Worried nga ako kase baka hindi pwede yun sa law ng Love birds… yung tipo bang dapat may soulbirdmate.  Iisa lang ang pwedeg maka partner ng Love Bird or else pag nawala ito eh ikamamatay ng ka-partner nya. So pagdating namin sa pet shop dinala si Zig sa area kung saan napakadaming katulad nya.  May  pinili si kuya from pet shop na pwede daw makasama ni Zig pero kailangang i-test muna. Paano? Ilalagay sya loob ng cage kasama si Zig at pag hindi sila nag-away eh yun na!

Nakakatuwa kase hindi nga sila nag –away at aba ang malanding Zig..nag wi-wiggle pa ang tail pagpasok sa cage ng bago nyang lover. Sabi ni kuya from petshop ibig sabihin daw nun masaya si Zig!

Umuwi kaming tuwang-tuwa, at yung dalawa naglalandian na ulit J

Naisip ko lang, hindi naman sa pagiging bitter pero sana ganun lang kadali ang buhay ng tao. Kaya nga siguro tayo ang naturingang pinakamataas na antas ng nilikha ng Diyos kase kakaiba tayo, iba din ang rules in life.

Imagine layf na parang sa love birds, pag iniwan ka ng taong mahal mo sana ganun lang kadali humanap ng kapalit, halagang P900.00 may bago ka ng partner! Oh kaya naman ganun din kadali ihanap ang mga kaibigan mo ng mamahalin nila, sa halagang P900.00 lang ulit! Yung love birds, wala na masyado arte sa buhay, ayan soulbirdmates pa din sila kahit few hours pa lang sila magkasama. Sa totoong buhay ang dami pang drama, kumplikado! Hmm… bigla mo ba ginusto maging love bird? Hahahaha

Para sakin, OK pa din maging normal na tao, at least hindi ka nakakulong sa cage and limited space lang ang liliparan mo. Ok pa din maging human, kase kahit na nag-iisa ka lang or kaya naman hindi pa dumating ang soulmate mo, pwede ka pa din maging masaya. CHOICE mo naman yun eh diba?

O kaya mag-alaga ka na din ng pet.  :P

WAKAS. 

Notes:

* hindi mo ito sinulat ou of bitterness, analysis lang ( dami kase nag-iisip na pag sumusulat ng ganito eh may galit ( pa) sa buhay

*naniniwala ako na hindi lang iisa ang soulmate ng isang tao, pwedeng madami pero isa lang dapat syempre ang maging final final mo J

* Van, san ka man naroon sana hindi mo masyado na experience ang lupit ng mundo. R.I.P. in advance

* gusto ko na din ng bunny saka ng fish!

Related post : http://startwinkletoes.tumblr.com/post/510737321/bundles-of-joy-welcome-zig-and-van-new

soulbirdmate...may ganun ba?

When you love someone set them free and when they come back then be happy… tsk! Lekat namang kasabihan, hindi totoo yan…lalo na sa point of view ng Love Birds ko L  Last Sunday, masaya pa silang nag bubble bath, I even let them breathe fresh air with Mr. Sunshine and natulog pa kami ng mahimbing. Kinaumagahan, Monday, nadatnan ko pa sila sa cage nila pero nung  ipapasok ko na sila sa loob ng bahay kase aalis na ako to go to office nawawala na si Van!

Nag-iisa na lang si Zig.  Nalungkot din ako.

Natakot akong mamatay sa lungkot si Zig kaya kanina sinama ko sya sa pet shop para hanapan sya ng bagong partner. Worried nga ako kase baka hindi pwede yun sa law ng Love birds… yung tipo bang dapat may soulbirdmate.  Iisa lang ang pwedeg maka partner ng Love Bird or else pag nawala ito eh ikamamatay ng ka-partner nya. So pagdating namin sa pet shop dinala si Zig sa area kung saan napakadaming katulad nya.  May  pinili si kuya from pet shop na pwede daw makasama ni Zig pero kailangang i-test muna. Paano? Ilalagay sya loob ng cage kasama si Zig at pag hindi sila nag-away eh yun na!

Nakakatuwa kase hindi nga sila nag –away at aba ang malanding Zig..nag wi-wiggle pa ang tail pagpasok sa cage ng bago nyang lover. Sabi ni kuya from petshop ibig sabihin daw nun masaya si Zig!

Umuwi kaming tuwang-tuwa, at yung dalawa naglalandian na ulit J

Naisip ko lang, hindi naman sa pagiging bitter pero sana ganun lang kadali ang buhay ng tao. Kaya nga siguro tayo ang naturingang pinakamataas na antas ng nilikha ng Diyos kase kakaiba tayo, iba din ang rules in life.

Imagine layf na parang sa love birds, pag iniwan ka ng taong mahal mo sana ganun lang kadali humanap ng kapalit, halagang P900.00 may bago ka ng partner! Oh kaya naman ganun din kadali ihanap ang mga kaibigan mo ng mamahalin nila, sa halagang P900.00 lang ulit! Yung love birds, wala na masyado arte sa buhay, ayan soulbirdmates pa din sila kahit few hours pa lang sila magkasama. Sa totoong buhay ang dami pang drama, kumplikado! Hmm… bigla mo ba ginusto maging love bird? Hahahaha

Para sakin, OK pa din maging normal na tao, at least hindi ka nakakulong sa cage and limited space lang ang liliparan mo. Ok pa din maging human, kase kahit na nag-iisa ka lang or kaya naman hindi pa dumating ang soulmate mo, pwede ka pa din maging masaya. CHOICE mo naman yun eh diba?

O kaya mag-alaga ka na din ng pet.  :P

WAKAS. 

Notes:

* hindi mo ito sinulat ou of bitterness, analysis lang ( dami kase nag-iisip na pag sumusulat ng ganito eh may galit ( pa) sa buhay

*naniniwala ako na hindi lang iisa ang soulmate ng isang tao, pwedeng madami pero isa lang dapat syempre ang maging final final mo J

* Van, san ka man naroon sana hindi mo masyado na experience ang lupit ng mundo. R.I.P. in advance

* gusto ko na din ng bunny saka ng fish!

Related post : http://startwinkletoes.tumblr.com/post/510737321/bundles-of-joy-welcome-zig-and-van-new

rock, roll and praise

I will do it again and again and again!

I shouted. I jumped. I sweat. I worshipped. I praised.

I love you Jesus!

I cannot contain my happiness with my experience in Araneta Coliseum this evening! Finally, April 20, 2010 is the day that the Lord has made for us to worship and praise Him with no other than Darlene Zschech and the rest of the Hillsong Worship Team.

The last time I attended Hillsong ( United) was in Ninoy Aquino Stadium with around 3,000 attendees but tonight is a bit different, for around 15,000 Christians gathered to sing one hymn for God.

Every song is a prayer I offered to you Lord. Indeed, Darlene was right, it is not a concert but a night dedicated to pray to God through our songs of praise and worship.

Thank you Hillsong. Until our next rock, roll and praise! 

The Set List in Araneta :) 

Part 1
Amazing Grace (My Chains Are Gone)
Run
One Way
No Reason To Hide
Inside Out
Hosanna
At The Cross / I Love You Lord
None But Jesus
I Will Exalt You
This Is Our God

Part 2
The Time Has Come
You’ll Come
His Glory Appears
You Hold Me Now
It’s Your Love
Agnus Dei
Mighty To Save
Take It All
Break Free
Tell The World
How Great Is Our God / Shout To The Lord

Still, one of my favorites, was played with a video offered for the victims of Ondoy

R.C.

Oh hey!

My roller coaster ride

That one heck that lefts my stomach behind

The one that race my heart down a steep incline

Sometimes I’m screaming my head-off, sometimes terrified

You are also smooth at times, relaxing to my mind

Very unpredictable but I keep asking for more

What do I do with you?

Perhaps, I’ll just ride it through

You are my Emotional Roller Coaster Ride

R.C.

Oh hey!

My roller coaster ride

That one heck that lefts my stomach behind

The one that race my heart down a steep incline

Sometimes I’m screaming my head-off, sometimes terrified

You are also smooth at times, relaxing to my mind

Very unpredictable but I keep asking for more

What do I do with you?

Perhaps, I’ll just ride it through

You are my Emotional Roller Coaster Ride

Il Mio Primo Amore : My First Love

It was surreal.

The stage lights started to dim and as I watch the spotlight look for her, I realized that she will be doing this again after a long time. The music starts to fill the air and she begins with her routine.

Avant.

Piroutte.

Arabesque.

These are just few of the steps she executes to the rhythm of the song. She smiles, grasps her breath, moves her body and all these touches her soul.

It is a 4-minute dance routine, 4 minutes of incomparable pleasure to finally DANCE AGAIN.

This is her FIRST LOVE.

Releve.

Grand Jete.

Sissone pas de chat.

She’s down to her last steps….finishes with Chainne poses with arms lifted up and whispers a simple prayer of thanksgiving.

As the main worship takes over, she fades into the background. No one might remember her, but it does not bother her at all because she knows it is something priceless, majestic even, to dance for the Giver of talents. She is just average but you can sense her passion- that makes the difference.

Reverance.

I watch her walks towards me , we clasp hands and in unison we say;

“Indescribable, and yes this is MY FIRST LOVE!”

Dance routine song : Indescribable by Chris Tomlin - one of my favorite Christian songs in this lifetime :)

Il Mio Primo Amore : My First Love

It was surreal.

The stage lights started to dim and as I watch the spotlight look for her, I realized that she will be doing this again after a long time. The music starts to fill the air and she begins with her routine.

Avant.

Piroutte.

Arabesque.

These are just few of the steps she executes to the rhythm of the song. She smiles, grasps her breath, moves her body and all these touches her soul.

It is a 4-minute dance routine, 4 minutes of incomparable pleasure to finally DANCE AGAIN.

This is her FIRST LOVE.

Releve.

Grand Jete.

Sissone pas de chat.

She’s down to her last steps….finishes with Chainne poses with arms lifted up and whispers a simple prayer of thanksgiving.

As the main worship takes over, she fades into the background. No one might remember her, but it does not bother her at all because she knows it is something priceless, majestic even, to dance for the Giver of talents.  She is just average but you can sense her passion- that makes the difference.

Reverance.  

I watch her walks towards me , we clasp hands and in unison we say: 

“Indescribable, and yes this is MY FIRST LOVE!”

Dance routine song : Indescribable by Chris Tomlin - one of my favorite Christian songs in this lifetime :)

Chirpy chirp chirp

Bundles of joy = )  Welcome Zig and Van! New companions in my crib,Lutino Peached-face Love birds that will fill my mornings with tweets tweets and chirp chirps ( though they seemed to be quiet for now or they are just sleepy- tired from the 1.5 hours travel from Batangas. )

I was really planning of getting a new  buttercup, a dog, cat or a bunny maybe but it seems impossible to contain them in my little home and who will look after them when Im at work? Hence,  I looked for an alternative and spotted love birds and small  fishes from a pet shop nearby. Weeks passed and it never came into reality, not until now that my friend Vanessa and Zieg Tolentino got married this afternoon. As a gift, they gave me two adorable YELLOW love birds ( in a pink cage by the way with a swing and a blue and pink cutie bells hanging) ! I was ecstatic, it was an answered prayer! *confetti*

Brando is excited too, told me he will look after these lovey doveys when Im not around ( or it was just my brain telling me that) I feel like a mother now.. hahaha... don't know anything about taking care  or training  love birds but advance thanks to Google and perhaps a couple of friends out there ^_^ 

hmmm hmmm... love is in the air! Mornings will now be filled with their hum hums and I know Zig and Van will fascinate me :) 

10:28PM - i heard a sound *toink* it was Van, she fell from her swing - wasn't able to hold on to her body while dozing off..hahahaha 

By the way, Im not really sure who's who..they say it's hard to determine the male and the female, is this true?  Though my friends said that the female bites harder T_T good luck to my precious hands or else I have to convince them to do a DNA test. Gahd, the dilemma a mother has to go through! hahaha

* the one with lighter peach on the head is Zig and might be the guy, while the one with  darker peach on the head is Van and might be the girl *lol*  

PINILAKANG TABING ( bakit nga ba ganito ang tawag dito?)

Nakakatuwa nga naman noh, ka chat ko ang isang kaibigan na naka base na sa Singapore kasama ang kanyang minamahal na asawa, at naisip ko ang ilang mga bagay-bagay.

Isa kase sya sa mga kaututang dila ko nung siya ay nananatili pa lamang dito sa Pilipinas, isa sa mga nakakita kung paano ako kalakas humagalpak ng tawa, kaarteng umiyak, halos magpakaluka-luka sa damuhong love love na yan at kung ano -ano pa. Kasama ko sya sa mga yugto ng buhay ko nung ako ay nasa rurok ng pagkakilig at kahit na nung sumalampak sa lupa dahil sa pagiging broken hearted. Pati na din sa mga agos ng buhay pag-aaral ng narsing, pagkalito kung ano nga bang daan ang tatahakin ko, at sa mga tagumpay at pag kabigo sa buhay. Hindi ko na din matandaan ang dami ng mga litratong aming pinagkukukuha gamit ang iba't -ibang klaseng kamera ( isama mo na ang perpektong 10 shots) Alam din nya halos lahat ng mga climax ng buhay ko at walang sawang nakikinig sa pagdaldal ko, sa dulo ay yayakapin namin ang katahimikan at ipagdadasal nya ako ng bukal sa puso. Naging saksi din ako sa kanyang buhay pag-ibig,akalain mong naka deyt ko pa isang Valentines ang ngayon ay asawa na nya *lol* pero yun naman ay katuwaan lang, desperado na ata ang mga kaibigan ko sa SFC na ako ay makahanap ng isang matinee idol.. bwuahahaha... mabalik tayo, kaya naman ako ay nalungkot ng todo ng sinabi niyang aalis sila papunta sa ibang bansa at doon ay hahanapin ang kapalaran. Hindi sya ang unang kaibigan kong umalis ng bansa at tuwing may mga gantong pangyayari lagi ko na lamang natatanong bakit kailangan pa nilang gawin ang mga bagay na yun, pagbabago. Nakakalungkot pero sabi nila ay kailangan kaya ayun hahagulhol na lang ako... meron ata ako nung tinatawag nilang "separation anxiety"? Wala naman siguro, iyakin lang talaga ako.


Naku, napakadami ko pang naalala .. pero kanina habang kausap ko sya gamit ang YM ( di nyo na maitatatanong ay ako ang magiging emcee nila sa kanilang Church Wedding *ayus*) nagdidiskusyon kami ng mga wedding supplier. Napatulala ako ng ilang segundo, dati-rati naman ay walang mga ganito..


FLASHBACK : Lalo na doon sa amin sa probinsya, tuwing salo-salo lalo na pag kasalan,alam mo na agad dahil nakabalandra na ang mga dahon ng punong niyog sa garahe, sa gitna ng damuhan na lagyan mo lamang ng mga lamesa at silya ay tuo ka namang "wedding reception" nang matawag. Ibang lebel din ang sayawan sa gabi ng kasal at ang sabugan ng pera kinaumagahan na umaabot ng hanggang isang milyon kung papalarin, naku napakadaming suman ang kapalit noon! Masaya na ang lahat sa salo-salo at ang bagong kasal ay hayun sa gitna kasama ang iba sa presidential table, at sa likudan nila ang styro na desayn kung saan ang pangalan nila ay nakaukit - halimbawa : Pakundo & Amorsilya, may kasama pang puso-puso na may silver glitters sa gilid. Hay naku, simple lang noon subalit ngayon.. iba na..kadami ng echebureche,  anik-anik at detalye.

Ang point ko lang naman, ang bilis talaga magbago ng mga bagay (ang excess fat lang yata sa ibaba ng kaliwang mata ko ang hindi nawawala!) Ang sungki kong mga ngipin ay naayos na, naka dalawa pa akong tinapos na kurso subalit iba naman ang naging linya ko, ang bahay namin sa probinsya ay naglevel up na, hindi na ako naghahakot ng tubig sa aming balon, naranasan ko na din ang pagdadalaga, lumandi na din kahit paano, iba't-ibang grupo na ng mga kaibigan ang nakilala ko, pati ang halakhak ko ay nag mature na, mga priority sa buhay iba na din, kahit ang paborito kong kulay nadadagdagan, kulang na lang ay i-declare ko na talagang ROYGBIV!

Lahat ng ito naisip ko kanina habang kausap ko ang aking kaibigan, dati rati kasi ay puro kadramahan sa buhay ang pinaguusapan namin, mas madalas na ako lang ang nagsasalita, iba-ibang yugto sa buhay at kanina ay iba na naman ang aming subject. Kahit sa panaginip ay hindi ko inaakalang pinaguusapan na namin ulit ang mga maseselang bagay sa mga buhay namin, pero ang kaibihan ay iba na ang mga karakter. ( Ano ba namang iPod ito...bigla-bigla na lang tumugtog ang Lumayo Ka Man Sa Akin na dati-rati ay kanta ni Rodel Naval pero dahil uso ang remake ay eto't si Bugoy Drilon na ang umaawit..hahayaan ko na lang na background music ito habang itutuloy ko ang akong pagsulat) Noon ay puro antagonist ang diskusyon namin, aba't mantakin mong mga bida naman ngayon! Hay Buhay, talagang isang engrandeng pelikula ( sa mga hayuk sa telebisyon - ang tawag dito ay telenovela pero mas matindi yung iba - Koreanovela) Lagi nating ini-imagine na tayo ang bida, ang inaapi, ang naghihirap, ang binibigyan ng uber daming pagsubok (parang ako noong bata pa lang, mga 7 yrs.old- akala ko sakin lang gumagalaw ang mundo, sakin ang spotlight at lahat ay mga extra lang. Napatunayan ko na nga atang baliw talaga ako. Napakaganda ko naman baliw kung ganun!  ) at ayan na nga tayo ay naghihintay ng ating magandang wakas - pwedeng rags to riches, nakapangasawa ng matandang mayaman , nakakita ang passion, nabuo ang pamilya, nagising sa katotohanang si John Lloyd Cruz ay isang suntok sa buwan (malay natin!), natuklasan ang tamang daan, nakapasok sa bahay ni kuya, nakita si Bro at the best talaga at patok na patok sa karamihan ay pag nakita na ang one tru lab! *panis* napakadaming pwedeng maging happily ever after kahit lagyan mo pa ng eksenang nakatanglaw sa buwan at may background music na nanggagaling sa videoke ng kapitbahay. Pero naku, lahat ito nahuhubog sa iisang bagay lamang.... PAGBABAGO. Kung gaga ka dati, eh di wag ka ng magpaka gaga ngayon, ganun lang yun. Hindi ko nga alam paano ko wawakasan ang panulat na ito, hindi ko din alam kung may sense, pampalipas oras lang habang hinihintay ang huling batch ng labahan ko. Pero siguro iiwan ko na lang bukas ang ending, bahala na kayo paano nyo gusto tapusin ang ating kanya-kanyang palabas. Flop man or blockbuster kayo na ang magkakasagot nyan....


Sa aking kaibigan, congrats sa nalalapit na kasal, alam ko masaya ka :) masaya din kami para sayo. Hayaan mo't sa kaarawan mo ay bibigyan din kita ng sarili mong espasyo dito sa aking mumunting paraiso. Hanggang sa susunod na kabanata..mahaba-haba pa ang lalakbayin nating lahat isara ang  pinilakang tabing.

PINILAKANG TABING ( bakit nga ba ganito ang tawag dito?)

Nakakatuwa nga naman noh, ka chat ko ang isang kaibigan na naka base na sa Singapore kasama ang kanyang minamahal na asawa, at naisip ko ang ilang mga bagay-bagay.

Isa kase sya sa mga kaututang dila ko nung siya ay nananatili pa lamang dito sa Pilipinas, isa sa mga nakakita kung paano ako kalakas humagalpak ng tawa, kaarteng umiyak, halos magpakaluka-luka sa damuhong  love love na yan at kung ano -ano pa. Kasama ko sya sa mga yugto ng buhay ko nung ako ay nasa rurok ng pagkakilig at kahit na nung sumalampak sa lupa dahil sa pagiging broken hearted. Pati na din sa mga agos ng buhay pag-aaral ng narsing, pagkalito kung ano nga bang daan ang tatahakin ko, at sa mga tagumpay at pag kabigo sa buhay. Hindi ko na din matandaan ang dami ng mga litratong aming pinagkukukuha gamit ang iba't -ibang klaseng kamera ( isama mo na ang perpektong 10 shots) Alam din nya halos lahat ng mga climax ng buhay ko at walang sawang nakikinig sa pagdaldal ko, sa dulo ay yayakapin namin ang katahimikan at ipagdadasal nya ako ng bukal sa puso. Naging saksi din ako sa kanyang buhay pag-ibig,akalain mong naka deyt ko pa isang Valentines ang ngayon ay asawa na nya *lol*  pero yun naman ay katuwaan lang, desperado na ata ang mga kaibigan ko sa SFC na ako ay makahanap ng isang matinee idol.. bwuahahaha... mabalik tayo, kaya naman ako ay nalungkot ng todo ng sinabi niyang aalis sila papunta sa ibang bansa at doon ay hahanapin ang kapalaran. Hindi sya ang unang kaibigan kong umalis ng bansa at tuwing may mga gantong pangyayari lagi ko na lamang natatanong bakit kailangan pa nilang gawin ang mga bagay na yun, pagbabago. Nakakalungkot pero sabi nila ay kailangan kaya ayun hahagulhol na lang ako... meron ata ako nung tinatawag nilang "separation anxiety"? Wala naman siguro, iyakin lang talaga ako.


Naku, napakadami ko pang naalala .. pero kanina habang kausap ko sya gamit ang YM ( di nyo na maitatatanong ay ako ang magiging emcee nila sa kanilang Church Wedding *ayus*)  nagdidiskusyon kami ng mga wedding  supplier. Napatulala ako ng ilang segundo, dati rati naman ay walang mga ganito..


FLASHBACK : Lalo na doon sa amin sa probinsya, tuwing salo-salo lalo na pag kasalan,alam mo na agad dahil nakabalandra na ang mga dahon ng punong niyog sa garahe, sa gitna ng damuhan na lagyan mo lamang ng mga lamesa at silya ay tuo ka namang "wedding reception" nang matawag. Ibang lebel din ang sayawan sa gabi ng kasal at ang sabugan ng pera kinaumagahan na umaabot ng hanggang isang milyon kung papalarin, naku napakdaming suman ang kapalit noon! Masaya na ang lahat sa salo-salo at ang bagong kasal ay hayun sa gitna kasama ang iba sa presidential table, at sa likudan nila ang styro na desayn kung saan ang pangalan nila ay nakaukit - halimbawa : Pakundo & Amorsilya, may kasama pang puso-puso na may silver glitters sa gilid. Hay naku, simple lang subalit ngayon.. iba na..kadami ng echebureche,  anik-anik at detalye.

Ang point ko lang naman, ang bilis talaga magbago ng mga bagay (ang excess fat lang yata sa ibaba ng kaliwang mata ko ang hindi nawawala!)  Ang sungki kong mga ngipin ay naayos na, naka dalawa pa akong tinapos na kurso subalit iba naman ang naging linya ko, ang bahay namin sa probinsya ay naglevel up na, hindi na ako naghahakot ng tubig sa aming  balon, naranasan ko na din ang pagdadalaga, lumandi na din kahit paano, iba't-ibang grupo na ng mga kaibigan ang nakilala ko, pati ang halakhak ko ay nag mature na, mga priority sa buhay iba na din, kahit ang paborito kong kulay nadadagdagan, kulang na lang ay i-declare ko na talagang ROYGBIV!

Lahat ng ito naisip ko kanina habang kausap ko ang aking kaibigan, dati rati kasi ay puro kadramahan sa buhay ang pinaguusapan namin, mas madalas na ako lang ang nagsasalita, iba-ibang yugto sa buhay at kanina ay iba na naman ang aming subject. Kahit sa panaginip ay hindi ko inaakalang pinaguusapan na namin ulit ang mga maseselang bagay sa mga buhay namin, pero ang kaibihan. iba na ang mga karakter. ( Ano ba namang iPod ito...bigla-biglang tumugtog ang Lumayo Ka Man Sa Akin na dati-rati ay kanta ni Rodel Naval pero dahil uso ang remake ay eto't si Bugoy Drilon na ang umaawit..hahayaan ko na lang na background music ito habang itutuloy ko ang akong pagsulat)  Noon ay puro antagonist ang diskusyon namin, aba't mantakin mong mga bida naman ngayon! Hay Buhay, talagang isang engrandeng pelikula ( sa mga hayuk sa telebisyon - ang tawag dito ay  telenovela pero  mas matindi yung iba - Koreanovela) Lagi nating ini-imagine na tayo ang bida, ang inaapi, ang naghihirap, ang binibigyan ng uber daming pagsubok (parang ako noong bata pa lang, mga 7 yrs.old- akala ko sakin lang gumagalaw ang mundo, sakin ang spotlight at lahat ay mga extra lang. Napatunayan ko na nga atang baliw talaga ako. Napakaganda ko naman baliw kung ganun! :P ) at ayan na nga tayo ay naghihintay ng ating magandang wakas - pwedeng rags to riches, nakapangasawa ng matandang  mayaman , nakakita ang passion, nabuo ang pamilya, nagising sa katotohanang si John Lloyd Cruz ay isang suntok sa buwan (malay natin!), natuklasan ang tamang daan, nakapasok sa bahay ni kuya, nakita si Bro at the best talaga at patok na patok sa karamihan ay  pag nakita na ang one tru lab! *panis*  napakadaming pwedeng maging happily ever after kahit lagyan mo pa ng eksenang  nakatanglaw sa buwan at may background music  na nanggagaling sa videoke ng kapitbahay. Pero naku, lahat ito nahuhubog sa iisang bagay lamang.... PAGBABAGO. Kung gaga ka dati, eh di wag ka ng magpaka gaga ngayon, ganun lang yun. Hindi ko nga alam paano ko wawakasan ang panulat na ito, hindi ko din alam kung may sense, pampalipas oras lang habang hinihintay ang huling batch ng labahan ko. Pero siguro iiwan ko na lang bukas ang ending, bahala na kayo paano nyo gusto tapusin ang ating kanya-kanyang palabas. Flop man or blockbuster kayo na ang magkakasagot nyan....


Sa aking kaibigan, congrats sa nalalapit na kasal, alam ko masaya ka :) masaya din kami para sayo. Hayaan mo't sa kaarawan mo ay bibigyan din kita ng sarili mo ng espasyo dito sa aking mumunting paraiso. Hanggang sa susunod na kabanata..mahaba-haba pa ang lalakbayin nating lahat bago marating ang pinilakang tabing.

happy machine

I wanted to sweat..sweat a lot!

It’s been two weeks since my last run, my last visit to the gym or even my last extraneous activity that can trigger my endorphins. Last night, even though I have a meeting, I was able to drop by the gym to perform some treadmill, stepper and isolation activities.

Why do I wanna sweat? Arrgh, maybe to release a little depression ( again). Unfortunately, I don’t know where it is coming from. I just wanted to drown in my sweat (can you imagine how crass that is!) to the point that people won’t recognize if I’m just really sweating or crying.

My dongsaeng knows it is a therapeutic session for me, instead of the normal shopping therapy – due to lack of funds, I resort to an exercise therapy which is way way cheaper, ha!

The result: I found what I’m looking for. The happy hormone is coming back to me now.

(picture courtesy of http://mr-twingo.deviantart.com/art/i-will-paint-a-million-suns-159034935)